Prologue

 "Żyje się chwila, a czas jest tylko przezroczystą perłą wypełnioną oddechem."
~ Halina Poświatowska ~


    Srebrny blask księżyca, zmierzającego ku ostatniej kwarcie, stanowił jedyne oświetlenie małego mieszkania w bloku przy ulicy Wolskiej 117. Dzięki temu, że w oknach nie było zasłonek, a jedynie kuse firanki, księżycowe światło mogło wpadać do wnętrza bez przeszkód, jednak było za słabe, by spenetrować całe mieszkanie, poprzestawało więc na kładzeniu się migotliwymi plamami na parkiecie i kreowaniu efektownych, głębokich cieni tu i ówdzie. Większość mieszkania tonęła w mroku, ale to obecnym w nim ludziom wcale nie przeszkadzało.
Obecni w nim ludzie byli bowiem bardzo, ale to bardzo zajęci sobą nawzajem.
    Półnagi Stephane Antiga pochylił się nad leżącą na łóżku kobietą, która w aureoli włosów, rozsypanych po poduszce, osrebrzonych światłem księżyca, wyglądała jak jakaś nimfa. Pocałował jej ciepłe, miękkie wargi, potem jedwabistą skórę jej szyi i dekoltu.
Dziewczyna, Helena, westchnęła cicho.
    - Stephane... co my robimy? - zapytała.
Położył na jej ustach długi, szczupły palec.
    - Śśśśś - uciszył ją. - Teraz nie pytaj.
Zamilkła, poddając się jego dotykowi, patrząc na muskularny tors, niemal perłowobiały w księżycowym blasku. 
    - Nie powinniśmy... - zaczęła.
    - Wiem - rzekł, opierając czoło na jej ramieniu. Czuła łaskotanie jego włosów na policzku, ich zapach... jego zapach.
    Ach do diabła, może to jedyna noc, którą będzie mogła spędzić ze Stephane, dobrym, czułym Stephane.
Teraz ona pocałowała jego, przywierając piersiami, osłoniętymi tylko koronkowym stanikiem do jego torsu, wplatając palce w jego falujące włosy o bladozłotym połysku.
    Wścibski księżyc wyglądał spomiędzy gałęzi parku Sowińskiego, zupełnie jakby liczył kolejne elementy garderoby, zaścielające podłogę, kolejne urywane oddechy, kolejne westchnienia, wyrywające się z ust kochanków.
    Helena zamilkła a z jej ust wydobywały się tylko urywane westchnienia rozkoszy gdy usta Stephane'a wędrowały po jej ciele, podczas gdy jego duże, męskie dłonie pozbawiały ją bielizny.
Francuz drażnił ją i prowokował a jego wilgotne wargi sunęły po jej bladym ciele skąpanym w przytłumionej księżycowej poświacie, listopadowej nocy. Mężczyzna nie przerwał pieszczot, nawet gdy z jej warg wyrwał się rozpaczliwy jęk oznaczający całkowitą utratę kontroli. Stephane uniósł się ponad nią patrząc na nią tak przenikliwie, jakby obnażał jej duszę a nie tylko fizyczność. W jego błękitnym, intensywnym spojrzeniu odbijały się gwałtowne uczucia, które targały jego potężne, wysmukłe niczym u greckiego atlety ciało.
    - Jeśli mnie pragniesz...- przyłożył usta do jej ucha tchnąc w nie najpiękniejsze słowa jakie słyszała. - ...powiedz to w moim języku.
Z jej warg wyrwało się pytanie.
     - Co mam powiedzieć?
    - Powiedz że mnie pragniesz...- Je te veux - powtórzył melodyjnie w języku ojczystym.
    - Je...te..veux...- powtórzyła patrząc mu prosto w oczy.
    Po chwili Stephane pocałował ją tak głęboko jakby chciał scałować z jej ust słowa pożądania. Ich ciała na nowo splotły się ze sobą prowadząc ich nieuchronnie ku czemuś, co pchało ich do siebie od pierwszego wymienionego spojrzenia, dotyku dłoni oraz niewypowiedzianego słowa.
    Stephane wszedł w drżące ciało Heleny łącząc się z nią w odwiecznym tańcu kochanków, których nikt i nic nie mógł ograniczyć. Powietrze zgęstniało od dusznego aromatu przepełnionego grzesznym uczuciem tych dwojga. Destrukcyjna i potężna siła niechybnie pchała ich ku ognistej kuli majaczącej gdzieś w niedalekiej oddali a która jawiła im się dostępna jak nigdy przedtem. Za każdym razem gdy Stephane zagłębiał się w ciele kochanki, jej jęk rozdzierał ciszę nocy oznajmiając jej, że w życiu człowieka nie istnieje kataklizm potężniejszy od siły wzajemnego przyciągania.
    Helena zarzuciwszy ręce na śliskie od potu ramiona kochanka, poczęła sunąć palcami po jego barkach, plecach i atletycznych pośladkach. Byli tak blisko siebie a jednocześnie ich myśli wędrowały w całkiem odmiennych kierunkach.
On- chciał zatracić się w niej i zapomnieć.
Ona - pierwszy raz w życiu chciała być kochana.
    Gdy ostatecznie dotarli na sam szczyt rozkoszy a świat wydawał się z piskiem zahamować i stanąć w miejscu, rozpoczęło się swobodne opadanie. Tak jakby rozprysnęli się na miliony rozżarzonych kawałków sunących bezwładnie pomiędzy lepką od seksu rzeczywistością.
    Księżyc- podglądacz, jakby zawstydzony tym, co ujrzał, schował się za drzewa w parku, nie niepokojąc dłużej pary kochanków. W mieszkaniu zapadła cisza, przerywana jedynie tykaniem zegara, stojącego na półce i spokojnym, miarowym oddechem śpiącego Stephane'a.
    Helena spojrzała na szlachetny profil Antigi, rysujący się wyraziście na tle okna, rozświetlonego mdłym blaskiem ulicznych latarń. Przesunęła pieszczotliwie palcem po jasnych policzkach śpiącego, okrążyła jego kształtne usta i uśmiechając się do siebie zaczęła wspominać.
    Przypomniała sobie ten straszny poranek na początku listopada, właściwie jeszcze noc, kiedy spotkała Stefana po raz pierwszy.
Gdyby nie on...
    Wzdrygnęła się, po czym przycisnęła policzek do ciepłej piersi mężczyzny.
Nie chciała myśleć o tym, co by się mogło zdarzyć, gdyby tamtego mglistego ranka nie napotkała Stephane'a Antigi.

___________________________________________________________________
Witajcie! 
Pewnie pomyślicie, że upadłyśmy na łeb bo z komedii przeskoczyłyśmy na dramat erotyczny czy cokolwiek to jest. Otóż potwierdzamy jesteśmy stuknięte, ale ta historia jest jedną z tych, które będą molestować do tej pory aż nie zapełnią sobą kartek w tym przypadku wirtualnych. 
Stefan wybacz nam! Musiałyśmy! 
Co o tym myślicie? Będzie coś z tego? Komentarze i uwagi mile widziane i od razu zaznaczamy to nie porno to się tylko tak zaczyna. 

PS. Zdajemy sobie sprawę, że nasz kochany/dobry/wspaniały i jakże polski Stefan ze spiżu i kości słoniowej nikomu nie kojarzy się z kochankiem, nam w sumie też ale to opowiadanie o nim i zmiana na kogokolwiek innego nie wchodziłaby w grę to nie byłoby to opowiadanie. 


                                                                     Pozdrawiamy Fiolka&Martina :)